Église de Poiseul-lès-Saulx

Deze kerk, die thans in neogotische stijl is opgetrokken, werd geleidelijk gebouwd op de plaats van een oudere kerk:
- van 1839 tot 1841, werd de klokkentoren gebouwd,
- Vervolgens werden van 1864 tot 1867 het schip, het koor en de sacristie gebouwd.

Deze twee fasen weerspiegelen een verder verleden, aangezien er twee gebouwen, uit verschillende perioden, naast elkaar stonden.
In alle documenten van de 18e en 19e eeuw worden genoemd :
-de kerk, het zeer oude gedeelte bestaande uit het schip en het koor
- en de klokkentoren, waarvan het meer recente deel is toegevoegd voor de puntgevel van het portaal uit de 18e eeuw.

De oorspronkelijke kerk, zeer oud, van romaanse of preromaanse traditie, bestond vanaf 1197.
De omvang van deze oude kerk is te groot in verhouding tot de bevolking van die tijd. Zij is bijvoorbeeld twee keer zo groot als de kerk van Moloy, die toen evenveel inwoners telde.
Verschillende theorieën zouden dit kunnen verklaren, maar geen enkele is bewezen. Dit zou het gevolg kunnen zijn van de groei van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela, waarvoor rond 1130 een "pelgrimsgids" werd geschreven.
Zeker is dat het een geluk voor het dorp was om zo'n groot gebouw te hebben, want toen de bevolking aanzienlijk toenam (tussen 1750 en 1850) was het niet nodig om het te verbouwen. Het werd eenvoudigweg praktischer gemaakt door er een sacristie aan toe te voegen, en gemoderniseerd door een echte klokkentoren aan het voorportaal toe te voegen.

Hoewel er nog wat ouder meubilair staat, dateert het grootste deel ervan, evenals het steen- en houtsnijwerk, uit de 19e eeuw (van de Bourgondische beeldhouwer Jules Schanoski).

Links van het voorportaal, buiten de kerk, is een oratorium gewijd aan de God van het Medelijden. Het werd in 1787 gebouwd op verzoek van Marie Nicolas Amable Chaignet, een vooraanstaand dorpsbewoner. Het plafond van de nis is versierd met een grote Sint-Jakobsschelp, als verwijzing naar de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, die door het dorp loopt.

Deze kerk (neogotische stijl) werd in het midden van de 19e eeuw herbouwd bovenop een zeer oude kerk. De oude kerk bestond al in 1197. Voor de bouw van de nieuwe kerk waren er eigenlijk twee afzonderlijke gebouwen : het oudste werd gevormd door het schip en het koor, en het meer recente was de klokkentoren (toegevoegd in de 18e eeuw).

Het meeste meubilair in de kerk stamt uit de 19e eeuw (sommige zijn van de hand van de Bourgondische beeldhouwer Jules Schanoski). De kerk is alleen in de zomer open.

Buiten bevindt zich aan de linkerkant van de ingang van de kerk een oratorium. Het werd gebouwd in 1787. Het plafond van de nis is versierd met een sint-jacobsschelp, die verwijst naar de weg naar Santiago de Compostella die het dorp doorkruist.