Tentoonstelling: Raymond Legueult: Schilder van geluk

Het is voor een wonderbaarlijke betoveraar, auteur van uitgelezen uren, waar
tere kleuren de ruimte een oneindige zachtheid en een heldere sereniteit geven.
sereniteit, dat het Baron Martin museum zijn voorjaars
tentoonstelling.
Raymond Legueult werd opgeleid aan de École des Arts décoratifs in Parijs.
Raymond Legueult (1898-1971) nam niet de stijl over van zijn meester
stijl van zijn meester, de schilder en dichter Eugène Morand, en werd geïnspireerd
door het esthetische klimaat van Matisse en Bonnard, op zoek naar een persoonlijke uitstorting
om de vele plooien van zijn innerlijke zelf uit te drukken.
van zijn innerlijke zelf. Hij is echter dank verschuldigd aan zijn meester, van wie hij een van de
leerling was en die dicht bij Mallarmé, Heredia en anderen stond, zijn poëtische perceptie
zijn poëtische perceptie van de werkelijkheid en kreeg, dankzij zijn steun, grote opdrachten
in het theater dankzij zijn steun.
Een schilder van de vreugde van het bestaan als wedergeboorte en hoop
na de wonden, verschrikkingen en ontmenselijking van de Eerste Wereldoorlog
Wereldoorlog, die hij als jonge soldaat van binnenuit meemaakte,
Raymond Legueult geeft ons een opgeschorte en herontdekte tijd, een
gepacificeerde tijd die bestaat uit een kus van strelende, fluisterende kleuren,
verdoofd, bedwelmd, pulserend, suave en verzadigd van licht. Parijzenaar,
De Franche-Comté was voor hem een van de essentiële plaatsen waar hij zijn gevoeligheid cultiveerde
hij cultiveerde zijn gevoeligheid, schilderde intens vanaf 1923 en ontdekte
Maurice Couyba, minister, senator, parlementslid en directeur van de
directeur van de École des Arts Décoratifs in Parijs, die nauw betrokken was bij de
bij de oprichting van het Gray-museum.