Een gevoel van zuiverheid, een zoektocht naar het essentiële, strengheid en samenhang zijn de sleutelwoorden om het werk van Denis Guitton te definiëren.

EEN MAN

Van de Beaux-Arts in Bayonne tot het atelier van Kurt Onhsorg in Wenen, reist deze keramist van opleiding door Europa en het Midden-Oosten, werkt met materialen en gaat in de leer om zijn techniek te perfectioneren en zich onder te dompelen in verschillende culturen. Sinds 1991 vestigt hij zich in Bourgondië en wordt schilderen zijn uitdrukkingsmiddel. Hij neemt afstand, trekt zich terug uit de wereld om zijn werk neer te leggen en een zeer persoonlijke expressie te ontwikkelen.

EEN PLAATS

Het atelier is monastiek, ontdaan van alle overbodige zaken, en beantwoordt geenszins aan de romantische rommel waarmee kunstenaarsateliers doorgaans worden geassocieerd. De ruimte lijkt te zijn ontworpen om, op het hoogste niveau, reflectie, concentratie en het langzame werk van een ambachtsman in stand te houden. Alles is geordend, op een rij gezet, opgeruimd in deze witte ruimte die zo is ingericht dat het de kunstenaar niets oplegt behalve rust en stilte.

De deur staat altijd open; het is zijn manier om het publiek van verzamelaars te ontmoeten.

EEN WERK

Elke fase van zijn rigoureuze aanpak is een ontdekking, maakt deel uit van de continuïteit en verbeeldt andere onderzoeksgebieden. Zijn creatie vormt een originele en steeds vernieuwde stijl die allereerst onze zintuigen aanspreekt alvorens onze gedachten te prikkelen.

Hij richt zich op de adem van het universum, de articulatie van de architectuur in de ruimte en verlicht voor ons een visie van harmonie. Door de verborgen diepten van het materiaal te verkennen, door het bloot te leggen om het te herschrijven of zelfs opnieuw uit te vinden, biedt de kunstenaar de bezoeker de mogelijkheid een geheim universum te betreden en het te vullen met zijn eigen emotie.

De blik van de kijker gaat verder dan het zichtbare, want achter de orde van de compositie gaat een gemeenschap van het elders schuil. Een meditatief klimaat, dat gevoel en emotie omvat, genereert een poëtica van het ontoegankelijke.