Menhirs d'Epoigny

Een groep van zeven menhirs van zo'n 5000 jaar oud, opgericht door de Neolithische beschaving. Later wijdden de Galliërs deze plaats aan Epogne, de godin van de ruiters. Hun hoogten zijn respectievelijk: 7,35 m, 5,60 m, 5,30 m, 4 m, 2,83 m, 2 m. Dit is de belangrijkste megalithische vindplaats in Bourgondië.
De grootste menhir (7,35 m) is een blok Brandon-graniet (een plaatselijke steen) met een gewicht van 30 ton, genaamd de Pierre des Tourteaux.
Deze menhirs, waarvan de gravures getuigen van de oude fasen van de megalithische kunst, werden begraven en werden in 1984 opgegraven voor 6 ervan, en in 1990 voor de laatste, op enkele meters van hun oorspronkelijke plaats. Bij het uitgraven van de stenen zijn vuurstenen en keramiek gevonden die getuigen van de bewoning van het gebied in de neolithische tot de Gallo-Romeinse periode. Onder de megaliet werd ook een grafsteen uit de laatste bronstijd gevonden.
Sinds 1840 doet een van de menhirs dienst als borstwering voor de brug van Vigny. Toen de brug werd herbouwd, besloot de gemeente haar te verplaatsen naar de andere menhirs.