Le Feu Eaux Arts Terres

"In de werkplaats hangt succes of mislukking vooral af van de werking van het vuur.

In een klein dorpje in de Saône-et-Loire, aan de oevers van de Saône, de prachtige rivier die het departement van noord naar zuid doorkruist, is "le feu eaux arts terres" een ambachtelijk atelier dat op traditionele wijze keramische voorwerpen vervaardigt.
De naam verwijst naar drie van de vier elementen die de keramisten gebruiken om hun creaties te vervaardigen.
In de eerste plaats is er natuurlijk de aarde. Onze planeet zit vol met allerlei soorten aarde.
In Ecuelles gebruik ik wit steengoed en steengoed uit Saint Amand en Puisaye dat op de draaischijf wordt gevormd.
Als het op werpen aankomt, is water een kostbare bondgenoot. Het maakt de oefening mogelijk door het contact tussen de klei en de handen te bevorderen.
Of het nu uit de kraan komt, uit een bron of van de regen, het levert precies wat nodig is voor een zacht en soepel rijgedrag. Het is ook nuttig voor de bereiding van het glazuur.
Wanneer het voorwerp vorm heeft gekregen, moet het langzaam drogen. Deze keer is het de lucht die in het spel komt.
Als het te snel droogt, zal de klei barsten of zal het handvat dat u met grote zorg hebt aangebracht, loskomen.
Dit is een controleperiode die kan variëren van één tot enkele weken, afhankelijk van het seizoen en de grootte van het stuk.
En dan is er nog het vuur, dat essentiële element.
Er zijn verschillende kooktechnieken.
De keuze voor een gasoven lag voor de hand vanwege de vele mogelijkheden die deze oven biedt, met name voor het variëren van de sfeer.
Elk stuk wordt een eerste maal gebakken op een temperatuur van 980°C. Het is tijdens deze cyclus dat de "ruwe" klei wordt omgevormd tot keramiek.
Voor de meeste van mijn creaties is de tweede stook op 1280°C. Dit is de glazuurbrand.
Wanneer de stukken in de oven zijn, komt de lucht er op bepaalde tijdstippen opnieuw tussen, naargelang de wil van de pottenbakker.
De atmosfeer kan dan oxiderend of reducerend zijn, waardoor de textuur en de kleur van het glazuur aanzienlijk worden gewijzigd.
Het ontbladeren is een speciaal moment omdat de stukken dan tot volle wasdom zijn gekomen.
De eerste sensatie, die akoestisch is, verschijnt zodra de deur wordt geopend.
Als een beiaard rinkelt het keramiek en begint het discreet te zingen... de noten zijn allemaal verschillend en vormen een arpeggio.
Wat zal de oven ons deze keer bieden?
Een tweede zintuig, het gezichtsvermogen, wordt onmiddellijk in werking gesteld. Elk stuk wordt onder de loep genomen. Zijn positie in de oven wordt nauwgezet geanalyseerd.
Er moet op vele parameters worden gelet om te kunnen hopen de keramiek te reproduceren die ik beschrijf als "geslaagd", soms als "wonderbaarlijk".
Natuurlijk komt het voor dat sommige stukken niet precies overeenstemmen met wat gehoopt werd. Dit roept nieuwe vragen op en zal leiden tot veranderingen voor de volgende schietpartij.
Wat het resultaat ook is, ik moet toegeven dat het een kans is om deze momenten van zeldzame emotionele intensiteit te beleven.