Eglise Saint Pierre

De neoromaanse kerk Saint-Pierre de Mâcon, gebouwd tussen 1859 en 1865 en ingezegend door Mgr de Marguerye, werd ontworpen volgens de plannen van de departementale architect André Berthier (1811-1873), een leerling van Henri Labrouste en tijdgenoot van Eugène Viollet-le-Duc (1814-1879). Het gebouw is een toonbeeld van 19e eeuws historisme of eclecticisme. De kerk heeft een neoromaanse voorgevel van drie verdiepingen. Drie halfronde portalen met timpanen versierd met bas-reliëfs structureren de voorgevel.
Via dit portaal komt men in een op de gotiek geïnspireerd schip van zes traveeën op dwarsbalken. De bogen van de traveeën worden bekroond door een triforium (bovengalerij). Het beeldhouwwerk van de kapitelen is het werk van de beeldhouwer Mathieu Gautheron. De zijbeuken, die uitkomen op zes kapellen aan elke kant, en de vijf straalkapellen van het koor, werden versierd door de grote kunstenaars van die tijd, zoals de schilder-decorateurs Jean-Baptiste Beuchot, Édouard Krug, Victor Bussière, en de Parijse meester-glasblazer Édouard Didron (1836-1902).
Het interieur van de kerk bevat prachtige werken uit de 17e en 18e eeuw, met name het barokke schilderij van Jean-François de Troy (1732), Vincent de Paul prekend voor Pierre-Emmanuel de Gondi, generaal van de galeien van de koning. Het koor is versierd met een neogotische orgelkas, geklasseerd als Historisch Monument, gebouwd door de beroemde Parijse orgelbouwer Aristide Cavaillé-Coll in 1866 en met hedendaags liturgisch meubilair van de sacrale kunstbeeldhouwer Philippe Kaeppelin (1987).