De kerk van Colombier is verrassend. De klokkentoren, die uitkijkt op een zeer open portiek, heeft een eigen karakter in het landschap dat vragen oproept. Het gotische gebouw uit de 13e en 14e eeuw, met het koor op het oosten, omgeven door het kerkhof, werd voor het eerst uitgebreid aan het eind van de 16e eeuw. Een nieuwe uitbreiding vanaf 1853 heeft de typologie ervan volledig omgegooid door het 180 graden te draaien om zijn portaal naar het dorp te presenteren, waarbij het de middeleeuwse kern en het kasteel van la Roche de rug toekeerde.
De kerk staat sinds de heropbouw in 1853 onder de invocatie van de "tweelingheiligen" martelaren: Spéosippe, Éléosippe en Méléosippe, terwijl het feest van Colombier op 17 januari is vastgesteld ter nagedachtenis van de heilige Antoine de Grote, de vroegere patroonheilige van de parochie, wiens relikwieën nog steeds worden bewaard (de relikwieën van de tweelingheiligen werden rond 2005 gestolen).
Bij binnenkomst ontdekt men een open portaal met drie gotische traveeën uit de 14e eeuw, vervolgens gaat men de kerk binnen via een 16e eeuws portaal dat onder de 13e eeuwse klokkentoren door leidt, en tenslotte ontdekt men een enorme ruimte met drie beuken van bijna dezelfde hoogte als een hallenkerk.
De begraafplaats werd in 1843 naar buiten het dorp verplaatst om deze uitbreiding mogelijk te maken. Deze ingrijpende verandering van het gebouw wordt in de eerste plaats gekenmerkt door de keuze van de gotische stijl in overeenstemming met het oorspronkelijke gedeelte, door het opgeven van de oostelijke oriëntatie van het koor ten gunste van de opening naar het dorp, en tenslotte, om economische redenen, door de technische oplossing van een houten structuur bedekt met pleisterwerk voor de bogen en gewelven. Hieraan moet worden toegevoegd dat deze lichte structuur een royale ruimte en een grote soberheid van het gebouw aan de buitenkant mogelijk maakt (afwezigheid van steunberen), door een overvloedig licht dat zich verspreidt in de drie wijd geopende beuken.
Wat het meubilair betreft, zijn in de kerk een aantal betrekkelijk goed bewaarde 17e-eeuwse altaarstukken en kwaliteitsbeelden bewaard gebleven. De in de jaren zestig aangebrachte inrichting en het schilderwerk verdienen het in hun oude luister te worden hersteld.
De hoogte van de klokkentoren en de kwaliteit van de verhoudingen van de torenspits vallen op in het uitzicht over het landschap. De kerk vormt een scharnierpunt in het geheel van de haar omringende massa's. Het dorp heeft een opmerkelijke achtergrond met de aanwezigheid van het Château de la Roche en zijn park, dat resoneert met het landgoed Héry dat het centrum van het dorp domineert, met op de voorgrond de weide van Durgeon, omzoomd door een continuïteit van wilgen, populieren en elzenbomen.
Het gebouw is in 2017 op de lijst van historische monumenten geplaatst.
Brochures Bourgogne Tourisme
Blader online door onze brochures of bestel ze om ze thuis te ontvangen!