Wandelroute: Staart van het meer van Pannecière

Met de doorvaart van de Yonne in de nabijheid vormde de houtvlotterij een belangrijke economische activiteit voor het gebied. De Morvan verwarmde Parijs van 1550 tot 1850 dankzij de "flottage buches à perdues" uit de Morvan en het drijven van hout per trein vanuit Clamecy. De houthakkers, door middel van frezen, hakten de uitgekozen bomen, sneden er de vormen uit (boomstammen van 1,14 m en met een diameter van ongeveer 15 cm), stapelden ze op voordat ze met de beroemde Morvan kar naar de "drijvende havens" werden vervoerd.

De twee belangrijkste "assen" waren de Yonne en de Cure, maar hun zijrivieren werden ook bevloeid, afhankelijk van de geëxploiteerde bossen. In het voorjaar werden de boomstammen, allemaal gemarkeerd en opnieuw opgestapeld, in deze beken gegooid (en gevolgd door de "poules d'eaux") die gezwollen waren door het herhaaldelijk vrijlaten van water uit de stroomopwaarts gelegen vijvers. Eenmaal aangekomen in Clamecy (Yonne) of Vermenton (Cure), werden de boomstammen, na te zijn gesorteerd en gedroogd, samengevoegd in vlotten van 70 bij 4 meter om de Yonne en vervolgens de Seine af te varen naar Bercy, de Invalides... Bijna 300 jaar lang werd de Morvan ontwikkeld en leefde het voornamelijk op het ritme van deze industrie die het hele jaar door een groot deel van de bevolking bezighield. Naast de bosbouwwerkzaamheden moesten ook de vele waterwegen, oevers, dijken, vijvers, molenpanden, bruggen enz. worden onderhouden. De laatste overstroming vond plaats in 1923.