Eglise Saint-Pierre

De Sint-Pieterskerk werd tussen 1698 en 1713 gebouwd door twee Italiaanse aannemers, Pierre Vercelli en Pierre Drogue uit Novara, Milaan. Het werd in 1713 ingewijd door de bisschop van Chalon, François de Madot. Het is een barokkerk, een stijl die in zwang was tijdens de Regency-periode. In 1790 werden de Benedictijnen uit de kerk gezet. Tijdens de Revolutie werd de kerk achtereenvolgens een feest- en een decadentempel (22 Nivôse Jaar VII, 11 januari 1799), vervolgens een voederwinkel (6 Frimaire Jaar IX, 27 november 1800), voordat zij uiteindelijk op 29 Germinal Jaar X (19 april 1802) weer in gebruik werd genomen en een parochiekerk werd. Paus Pius VII vierde hier Pasen in 1805 en gaf zijn zegen urbi et orbi. Het linkertransept werd in 1898 vergroot en de voorgevel werd in 1900 in Italiaanse stijl herbouwd. De kerk werd in 1948 geklasseerd als Historisch Monument.
Deze kerk is origineel vanwege zijn belangrijke beelden (Doctoren van de Kerk, stichters van religieuze ordes, Maagd van de Apocalyps). Sommige standbeelden dateren uit de 17e eeuw. De barokke architectuur blijft vrij eenvoudig (pilasters, kapitelen met lofwerk, zeer prominente kroonlijst, sluitsteen van het koor met cherubijnenkoppen). Het heeft een prachtig koororgel en glas-in-loodramen van de Chalonnaise meester-glaskunstenaar Besnard. Opvallend is de aanwezigheid van een achthoekige koepel op de kruising van het transept.