Eglise Romane Sainte-Madeleine

Dit gebouw, een romaanse kerk in het hart van de oude stad, heeft in de loop der eeuwen verschillende verbouwingen ondergaan. De eerste gebedsplaats wordt vermeld in 968, gewijd aan Sint Pieter. Pas in de 16e eeuw kreeg zij de naam van Sainte-Madeleine kerk. Later werd het een van de zeven kathedrale kerken (de pastoor moest de bisschop van Mâcon bijstaan op plechtige feesten) van het bisdom Mâcon. In het begin van de 17e eeuw werden twee zijkapellen aan de kerk toegevoegd. In de 19e eeuw werden nieuwe verbouwingen uitgevoerd: in 1837 werd de klokkentoren opnieuw gedekt met geglazuurde dakpannen. Het jaar daarop werd een nieuwe kapel aan het gebouw toegevoegd, gevolgd door nog een in 1864. In 1852 werd het schip vergroot door de bouw van een overdekte narthex die een tribune vormde, ontworpen door de architect Berthier. Het jaar 1991 werd gekenmerkt door de creatie van het timpaan van de kerk, gebeeldhouwd door vader en zoon Griot, naar een ontwerp van Michel Bouillot. Geïnspireerd door die uit de Middeleeuwen, stelt het de heilige Petrus voor met zijn sleutel, Maria Magdalena met haar zalfpot en Christus in majesteit.