Eglise Notre-Dame

De kerk Saint-Père, een waar juweel van de Bourgondische gotiek, verdient de grootste aandacht.
Gebouwd tussen de 13e en de 15e eeuw en gewijd aan de Maagd Maria, werd het pas een parochiekerk in de 16e eeuw, als opvolger van de voormalige kerk Saint-Pierre (waarvan de ruïnes nog te zien zijn aan de zuidelijke uitgang van het dorp) die zijn naam gaf aan het dorp.
De 13e-eeuwse klokkentoren, elegant en luchtig, is meer dan 50 meter hoog en heeft engelen die de olifant luiden op de vier hoeken van de toren om alle mensen voor de soevereine rechter te roepen.
Onder het portaal zijn een vrouw en een man te zien die een model van een kerk in de rondte hebben gebeeldhouwd, en specialisten beschouwen dit paar als de stichters. Deze man en vrouw, hoewel zeer rijk, waren geen edelen en na hun dood had de kerk geen inkomsten, zoals de merkwaardige inscriptie op het centrale portaal met drie lobben vermeldt. In het portaal bevindt zich ook een mooi vrouwengraf uit 1258. Dit is het enige gedateerde element in de kerk.
In de grote gevel die de narthex domineert, zit Christus op een troon, omringd door heiligen en, volgens de nauwkeurige beschrijving van Abbé Pissier, een geleerd archeoloog en voormalig pastoor van het dorp, is de grandioze gevel van de kerk en het portaal als een enorme voorstelling van het Laatste Oordeel, wat getuigt van het in wezen funeraire karakter van deze kerk.
Het interieur van de kerk is zeer eenvoudig, met een lichtgevend schip van grote zuiverheid, uitlopend in vijf straalkapellen. In de ingang bevinden zich twee gietijzeren doopvonten uit de 14e eeuw en, langs de zijbeuken, de graven van de veronderstelde stichters, waarvan één ligstoel, helaas verminkt, nog steeds op zijn plaats staat.