Maison du seigle

In de vorige eeuw was rogge het belangrijkste gewas dat in de Morvan werd verbouwd, omdat het de graansoort was die het best geschikt was voor het bergachtige terrein en het koude klimaat. Het was ook het symbool van de gesloten, voedselproducerende economie van dit "land". In het midden van de 19e eeuw was tussen 12.000 en 15.000 hectare land beplant met rogge. De grootste dichtheid was te vinden in het midden en zuiden van de Morvan. Het dorp Ménessaire is geen uitzondering op de regel en in het verleden was de zuidelijke helling, bekend als 'La Couture', bedekt met roggevelden.

Het Maison du Seigle presenteert de geschiedenis van deze oude landbouwpraktijk, die in de jaren 1950 verdween. Je ontdekt hoe rogge op grote schaal werd gebruikt in veel gebieden van het leven in de Morvandois. Traditionele huizen hadden een rieten dak en de Morvandiaux waren beroemde dakdekkers. Roggestro werd ook gebruikt om bijenkorven en een hele reeks gebruiksvoorwerpen te maken. Roggestro was ook een essentieel onderdeel van de dagelijkse voeding.

Het Maison du Seigle maakt deel uit van het netwerk van 9 huizen van het Ecomuseum Morvan: Maison des galvachers en Maison du Patrimoine oral de Bourgogne in Anost (71), Maison Vauban in Saint-Léger Vauban (89), Maison de l'élevage et du Charolais in Moulins-Engilbert (58), Le Musée de la Résistance en Morvan en Maison des Hommes et des paysages in Saint-Brisson (58), Maison des nourrices et des enfants de l'Assistance publique in Alligny en Morvan (58) en het Memorial Dun les Places (58) en 4 bijbehorende sites.